Balıkçılık olarak adlandırılan kültürel balıkçılık, doğal ortamlarının dışında balık, kabuklular, su canlıları ve sucul bitki türlerini çoğaltarak denizde, göl, akarsu veya tatlı su kıyılarında izole alanlar oluşturarak çeşitli ihtiyaçları karşılamayı amaçlar.
Tabii ki önce beslenme gelir. Doğal koşulların engelleri nedeniyle balıkçılığın zorlaşması, uygunsuz avlanma ve kaçak avlanma gibi nedenlerle türlerin azalması nedeniyle özel alanlarda ticari olarak yetiştirilmesi gerekmektedir. Ne yazık ki su ürünleri yetiştiriciliği sayesinde artık yılın herhangi bir zamanında istiridye, midye ve karides gibi canlıları taze ve yeterli miktarda bulmak mümkün. Bu deniz ürünlerinin doğal ortamlarındaki sayısı her geçen gün azalmakta ve taze ürün ihtiyacından dolayı ancak su ürünleri yetiştiriciliği ile karşılanabilmektedir. Ayrıca bazı mutfak kültürlerinde popüler deniz bitkileri de aynı şekilde yetiştirilmelidir.
Okuma: Kültür balıkçılığı ne demek
Balık Tutma Kültürü Nasıl Yapılır?
Kültür veya yem balıkçılığı için öncelikle bazı doğal alanlar yapılması gerekmektedir. Ancak deniz ürünleri yetiştiriciliği en doğal yetiştirme alanıdır. Su geçişini engellemeyen ve yetiştirilen türlerin alandan kaçmasını engelleyen özel çit, kafes ve ağ gibi özel çitlerle çevrili alanlar adeta bir bahçe gibi denizin içine dikilir. Balıklar her zaman doğaya yakın ve balık yönünden zengin bu alanlarda üretilip beslenir ve talebe göre plana göre üretilir. Akvaryum balıkçılığı şu anda ağırlıklı olarak Avrupa kıtasının iç kesimlerinde uygulanmaktadır.
Ayrıca bakınız: Burslar | Orhan Eğitim ve Kültür Vakfı
Kültür balıkçılığının avantajları ve dezavantajları
Balıkların özel alanlarda yetiştirilmesi öncelikle ekonomik faydalar sağlar. Avantajlar Özellikle denize kıyısı olmayan ve balık ihtiyacını ithal balıkla karşılayan ülkelerde sistem başarıyla işletilmekte ve ekonomiye katkı sağlanmaktadır. Her zaman taze balık bulmak ve en çok tercih edilen türü bulmak gibi damak zevkine hitap eden ürünler yapmak mümkündür. Bu nedenlerle su ürünleri yetiştiriciliği hızla yayılmaktadır. Balıkçılığın ticari etkisi ve besinsel önemi göz önüne alındığında, balık besleme ve çiftçilik büyüyen bir endüstri olmaya devam etmektedir.Çit alanlarının temizlenmesi, balık dökülmesi, üre seviyeleri ve atıklardan kaynaklanan kirlilik gibi sorunlarla karşılaşılmaktadır. Ayrıca bu durumun diğer açık alanlara taşınarak kirlilik ve habitat düzeninin bozulması gibi etkileri vardır.
< /p>
Su ürünleri yetiştiriciliği, dünyadaki kayıtlı balık tüketiminin yaklaşık %55’ini oluşturmaktadır. 2008 yılında 145 milyon ton su ürünleri yetiştiriciliğinin 80 milyon tonu sağlanmıştır. Çin bu konuda lider ülke konumunda. Ayrıca, Asya kıtası su ürünleri yetiştiriciliğinin %90’ını karşılamaktadır, ABD 4. ihracat ülkesi ve 2. ithalat ülkesidir.
Herring, uskumru, levrek, çipura, sardalya, ton balığı, kalkan, midye ve İstiridye Avrupa’da yetiştirildi. Su ürünleri yetiştiriciliği de ekonomik nedenlerle kıyı ülkelerinde uygulanmaktadır. 2030 yılı balık tüketimi ve yetiştiricilik tahminlerine göre, doğal bozulma ana nedendir ve yetiştiricilik oranının %80-85 olduğu tahmin edilmektedir.
Türkiye’de Kültürel Balıkçılık
Ayrıca bakınız: Mustafa Saffet Kültür Merkezi, Ataşehir nerede, Otobüs, Tren, Metro veya Minibüs / Dolmuş ile nasıl gidilir?
Coğrafi Konumu itibariyle yaklaşık üç yanımız denizlerle kaplıdır. Ancak dünyadaki hemen hemen tüm nedenler bizi de etkiler. Bu nedenle balık tüketimi ve doğal balıkçılık giderek azalmaktadır.
Balık çeşitliliğindeki mevsimsel farklılıklar, balıkçılık mesleğinin terk edilmesi, yasal durumlar gibi nedenlerle balıkçılık giderek azalmaktadır. Öncelikle istatistiki veriler, 1990’lı yıllarda yıllık avın 600-700 tondan 300 tona düşmesi, su ürünleri yetiştiriciliğinin ülkemizde ekonomik ve endüstriyel bir ürün olarak yaygınlaşmasına neden olmuştur. Somon, kefal, çipura, levrek ve istiridye, midye ve ıstakoz gibi balıklar en çok üretilenlerdir. Su ürünleri sektöründe lider konumda olan Ege Denizi ve burada Muğla ili sınırlarında hem denizde hem de karada üretim yapılabilmektedir.
İzmir’de su ürünleri yetiştiriciliği de yapılmaktadır; Ancak Muğla’da yetiştiricilik oranı %40 civarındadır. Çanakkale, Aydın, Antalya, Kayseri ve Bilecik yaklaşık %3-4 oranında katkı sağlarken, Trabzon, Rize, Isparta, Kahramanmaraş, Denizli gibi illerimiz balık yetiştiriciliğine %1-2 oranında katkı sağlamaktadır.
Referanslar: Wikipedia
Yazar:Ensar Türkoğlu
Ayrıca bakınız: Selahattin Akçiçek Kültür Merkezi, Konak nerede, Otobüs veya Tren ile nasıl gidilir?
